เด็กเอย..เจ้ารู้ไหม..
โลกนี้กำลังร้าย
นักมันย่ำแย่เสียจนคนบนฟ้าบันดาลให้ฝนตกหนัก
เพื่อชำระล้างเสียที
เจ้ารู้ไหม..ตอนนั้นมีเพียง "ความสำนึก" เท่านั้น
ที่ตระหนักรู้ถึงภัยใหญ่นี้
ใหญ่หลวงแค่ไหนหรือเจ้า..มันมากจนทำให้คนลืมความรู้สึกดีๆนั่นแหละ
"ความสำนึก" ร้องหาเพื่อนร่วมทาง
มีบางคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไปน่ะเจ้า
จนวันหนึ่ง.."ปัญญา" เดินทางผ่านมา
และรับรู้ได้ว่าความสำนึกต้องการเขา
เขาทำอะไรน่ะเหรอเจ้า
อืมม..เขาช่วย "ความสำนึก" สร้างแพใหญ่ขึ้นมา
เหนื่อยไหมหรือเจ้า..
เมื่อทำงานด้วยความรู้สึกดี..เขากลับไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
หากแต่กลับร้องเพลงเสียด้วยซ้ำ
มันเป็นเพลงอย่างไรหรือ
เด็กเอยมันเป็นเพลงที่อ่อนหวานและกล้าหาญนัก
จนวันนึง.."ความคิด" ได้ยิน จึงเดินตามหาเสียงเพลงนั้น
เจ้ารู้ไหม..ไม่เพียงความคิดหรอกนะที่ได้ยิน
ยังมี "ความผูกพัน" ด้วย
ความคิดช่วยสร้างแพต่อ
"ความผูกพัน" ช่วยรัดแพ ให้แน่นหนาแข็งแรง
แพนั้นเป็นรูป เป็นร่าง แล้วเด็กเอย
หากแต่ยังเคลื่อนไปไม่ได้
จน "ความร่าเริง" มาถึงนั่นแหละ
แพน้อยจึงเคลื่อนตัวไป
เด็กเอย .... น้ำนั้นมากแล้ว
เจ้ารู้ไหม..มี "ความรัก" ลอยมา
โอย..ไม่เหมือนหมาเน่าลอยน้ำหรอกเด็กเอ๋ย
ความรักน่ะ...ยังไม่ตาย
และเจ้ารู้ไหม คนทั้งหลายบนแพช่วย"ความรัก"ขึ้นมา
เด็กเอย...บนแพนั้นมีที่ว่างมาก
นักวันหนึ่งพวกเขาช่วยกันช้อนตัวหนังสือลอยน้ำ ขึ้นมาคนละตัว
เมื่อวางเรียงกัน กลายเป็น จ ริ ง ใ จ
นั่นจึงเป็นที่มาของแพใหญ่ เด็กเอย
