กลัว ว่าจะสายเกินไป
หวั่นใจ เมื่อเธอ ไม่มาสักที
คอย เนิ่นนานเกินไปกว่านี้
ใจคงหาย...เสียใจเสียดายหนักหนา.
เท ทุ่มเทร้างเรือนเก่า
เหน็บหนาว น้ำคำ และธารน้ำตา
จูง ดวงใจที่เป็นกำพร้า
ตามหา ให้เธอเป็นคนสุดท้าย
.อยาก เป็นเพื่อนปลอบยามเหงา
เข้าใจ และให้ ความหวัง
สุข ทุกข์ทั้งหมดเทเป็นทาน
ให้เธอ ไปถึงตรงเส้นขอบฟ้า
.กลัว ว่าจะสายเกินไป
หวั่นใจ ว่าเธอ จะหวนคืนมา
ยาม ที่เรามีคนไขว่คว้า
ใจคงหาย....เสียใจเสียดายเจ้าเอย
1 ความคิดเห็น:
---- ชีวิต เรา ยังคงเป็นเส้นขนาน ---
...เพลงเก่า กับเรื่องราวความหลัง
ความรู้สึกที่ตกตะกอน ฟุ้งกระจาย
ความรัก นอนก้นอยู่ข้างใต้
ปลิวปรายดั่งสายน้ำ ในแววตา
คิดถึง...
คนซึ่งแอบ 'มุม' อยู่เช่นนั้น
นิ่ง เนิ่นนานผ่านคืนวัน
เก็บความรักไว้ตรงนั้น นิรันดร
แสดงความคิดเห็น