คนที่ไม่ลืม

ตาแก่ต้องคำสาป

เขาไม่เคยลืมเลือนเรื่องราวใดเลยทั้งชีวิต

ุทุกวันเขาจะนั่งเหม่อมองไปข้างหน้า

ปล่อยให้เรื่องราวแต่หนหลัง ไหลย้อนสู่ห้วงสมอง

ไม่ขยับกาย

ไม่ก้าว ไม่เดิน

เพราะเขากลัว

กลัวปัจจุบัน จะกลายเป็นความทรงจำที่ไม่ลบเลือน

ทุกวัน เขาจะนั่งอยู่เช่นนั้น

ด้วยความหวาดระแวง

ไม่อยากให้ใครมาหา ไม่อยากให้ใครผ่านไปมา

ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ใด

ในความทรงจำของเขามีเรื่องราวมากมายเกินไปแล้ว

เพียงอดีตที่ผ่านมา

ก็เกินกว่า จะทบทวนไหวในแต่ละวัน

ตาแก่ต้องคำสาป

ชายผู้ไม่เคยลืมเลือน

บางครั้งเขาก็ยิ้ม...

แต่ส่วนมากเขาเศร้า...

บางครั้งเขาหัวเราะ...

แต่แล้วกลับร้องไห้

ทัณฑ์ใดจะโหดร้าย เท่ากับการไม่ลืมเลือน