วันศุกร์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

วูบดับ..แล้วลับหาย(แด่ ชายผู้ไม่เคยหลั่งน้ำตา)



คำ ต่อ คำ

ภาพ ต่อ ภาพ

-

-

-

ความทรงจำ ไหลหลั่ง ราวกับสายน้ำหลาก


-----------------------------------------------


แด่ชาย ผู้ไม่เคยมีน้ำตา

เขาคือ ผู้กล้าแห่งวัยเยาว์

เขาคือ วีรบุรษแห่งท้องไร่

เขาคือ พ่อ ผู้ไม่เคยร้องเพลง


-

-

เขาคือ ผู้สร้าง และให้ทางเดิน

เขาคือ ครู ผู้สอนให้สู้ชีวิต

เขาคือ คนติดดิน

เขาคือ ผู้สร้างศิลป์ให้ชีวัน

เขาคือ คนแกร่งอันเกรียงไกร


เขาคือ พ่อ..ผู้ให้ และ อภัย




กราบพ่อ_________ จากหัวใจ


--------------------------------------------------



ฉัน คิด ถึง เธอ.........เหลือเกิน

2 ความคิดเห็น:

lostsign กล่าวว่า...

พี่ชาย...

ลูกพ่อนะ

เราเชื่อเช่นนั้น

...

lostsign กล่าวว่า...

มีอยู่บ้าง คนบางผู้
แม้ไม่เปล่งเสียง ร่ายร้องเพลงหรือบทกวี
แต่เขากลับอยู่ในสิ่งนั้น
และอยู่ในใจผู้คน